barcelona ya no vive aqui (mechas,charcos y el hombre del palo)

definitivamente no hay ningun rastro de la ciudad que yo conocía. Se ha ido de vacaciones!Barcelona ya no vive aquí...probablemente habrá elegido un destino estimulante, tal vez Mostoles, puede que Conneticut, o puede que Barcelona se haya ido a la puta constelación de Ganimedes, allá entre pinto y baldemoro!

- y se sientan frente a mí. Malditas pijas con mechas rubias, con pijos trabajos y pijas conversaciones snobs y matutinas.
Qué está pasando?
Llevo la misma camiseta de ayer (esa camiseta nueva, que al verla Ana comentó que si era nueva comprada en humana...jo es que es del estilo vintage...como gastado, vale ya!), pero hoy huele a "trust" o "truth" no se muy bien. Camino por la calle a no-mucha-velocidad, odiandolo todo. Esos pre- y post- púberes que vuelven al cole o al "insti", con sus gorras Ripcurl y pose de empanamiento asocial y apolítico. Odio el roce de la gente en los semáforos y odio el humo de sus cigarros en mis ojos como si mi cara fuera el anuncio de Vispring. Odio a ese imbécil que lleva una camiseta en la que se lee "odio el lunes"cuando hoy es jueves, hoy es jueves!!!un triste y pasado por agua jueves!!!GRGRH!!!. Odio a ese argentino que cruza ante mis narices con su bici de decathlon, les reconozco sin que hablen: bermuda Kaki con, casualmente, los calzoncillos de H&M a la vista, ups!, polo de rallitas , pelo cortado por ellos, ni corto, ni largo, desaliñado como cualquier ensalada de menú barato, eso si, grasiento como la barra del bar del menú barato y esa mueca clavada de: puedo perforarte y penetrarte todos los orificios (orejas incluidas) tan solo recitandote la tabla del dosss.

Que día mas feo, la canción gris de Siempre es Domingo cobra ahora mas sentido que nunca.
- no, no quiero ese periodico gratuito, así que no me digas: Ez que ez gratiz. No me gusta tu gorra, ni tus gafas de culo de vaso, ni tus granos, ni tu paraguas-sombrilla-tapaperiodicos gratuitossinhoroscopo. Las únicas desgracias que me importan son las que llevan mis apellidos, qué? puedo ser sincero ya? Intento hacer fotos artísticas con el móvil y sueño con una exposición maravillosa en la que...ZAKA!charcazo que me salpica y me devuelve el ascazo a la expresión!!!
- llega una tercera pija rubia con las mismas mechas.
En fín, que hoy lo odio todo y que esta tormenta me arranaca el verano de la piel ( y la primavera) dejando solo un caminito de charcos y yo sin botas de agua para poder saltar.
Odio a los de Antena3 noticias por haber puesto esas imagenes del hombre que pega al perrino con un palo, mientras el can no se defiende y emite sonidos tal que estos: aunh ainh..aunh...y lo que mas odio ahora es que este mundo este en peligro y Superman se haya tenido que marchar para salvar a la humanidad e impartir justicia tan lejos de aquí, ojala me secuestren los esbirros de Belcebú, o esté apunto de chocar un meteorito contra el gimnasio mientras hago Body Balance...o que alguien ponga veneno en mi copa y bla bla...que venga a rescatarme...por suerte soy Superboy y tengo tambien mis propios poderes y puedo vivir en calma y paz... lalala (AAAAAAAAHHHHH!!!!!!!)

horror...tal vez Barcelona se ha pirado a...no!!!!:MARINA D'OR, ciudad de vacaciones...es realmente Anne Igartiburu hermafrodita? o sencillamente es sosa, pava y giganta?
6 Comments:
Sí que sí, la verdad es que hay días que uno saldrían con una escopeta recortada y se liaría a tiros con las pijas con mechas, los guiris y resto de "tontol'habas" que hay por la ciudad... Te entiendo perfectamente. De qué sirve ser Superboy si las "fuerzas del mal" están por todas partes. Eso de ser un superhéroe hoy en día debe ser una profesión con un elevado índice de estrés. Por no decir que debe ser una de las profesiones con más riesgos de ataque al corazón por ansiedad e impotencia. En fin, que la cosa está muy mal. Y si a eso le sumas la lluvia torrencial de los últimos días... Cóctel resultante: serialkiller en potencia. Es lo que hay. Hoy brilla el sol, espero que tu dia sea hoy más brillante y shiny. Besos iluminados...
que grande eres Aitor, me dejas sin palabras...Sarda da pavor!!!
Sóc el Carles, el teu nou "dire". Com que l'altre dia, a l'assaig, et queixaves de que ningú entra al teu blogg, he pensat que et podia deixar un comentari. Primer de tot, he rigut molt amb les teves sarcàstiques paraules... perquè tot i que tenies un dia depre, no vas abandonar el teu sentit de l'humor. Jo tampoc he viscut mai a Barcelona, com deia un amic teu, i la meva relació amb ella és "curiosa". Sempre em considero una mena de convidat, de "guest star", però no m'hi sento part integrant, i per tant no puc retreure-li massa coses... A més, de rosses amb mechas i d'argentins amb bici n'hi ha per tot arreu. Que curiós, jo també identifico a molts argentins abans de que parlin. Potser no pels calçotets de l'HM, però vaja... Per últim, comentar-te que l'única cosa bona de l'Anne Igartiburu és l'ex marit (l'Igor Yebra, el ballarí), i que la teva cara a la foto del Frigodedo és tot un poema... (ja sé que ara m'he colat a un altre article, però és que no volia deixar de comentar-ho).
Fins al proper assaig, "Superboy" (espero que com a "Super" que ets, et sàpigues tot el paper de dalt a baix... Ja,ja).
jajaja es decir en este momento q escirbias mas o menos quejandote de q nadie vidita tu bloc...jajaja anda q el mio... el tuyo ya tiene sus fans y todo...supongo q tanta gente q conocesss...es lo q tiene ser actorrr jajaja...bueno sigo con valen...jajaja
Me ha encantao tio, un buen atake de sinceritis aguditis y lo jodido es k pienso como tu xD
Hola Alberto!
Me alegro que pases por aquí...(y que pienses como yo.
Muchas gracias por leer y escribir y así fomentar la parte egocéntrica (la total) que es este rollo de los blogs!
Post a Comment
<< Home